Κατανάλωση-καταστροφή-συγκομιδή-περιβάλλον...λέξεις μετρήσιμες. Μπορούμε να δημιουργήσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε στο μέτρο που μία εικαστική δράση βρίσκεται σε εξέλιξη; Κάποτε οι εργάτες καθαριότητας έκαναν απεργία. Κάποιος είχε μαζέψει πολλές σακούλες σπίτι του περιμένοντας να τελειώσει. Αυτός σκέφτηκε πρώτος την trash art αλλά μην πιστεύετε ότι αυτό θα ακουστεί στη διαφήμιση γνωστού ποτού. Από τότε η "Tέχνη των σκουπιδιών", δείχνει τον δρόμο για το χρήσιμο-άχρηστο, το παλιό-ακόμα-ωφέλιμο αυτό που μπορεί να εμπεριέχει φαντασία και ισχυρή δόση ευρηματικότητας.
Οι τάσεις της χρονιάς κινούνται στο εξής πλαίσιο: «Θέλουμε να καταναλώνουμε χρήσιμα. Δεν θέλουμε πια να εκμεταλλευόμαστε τον πλανήτη φθείροντας ανελέητα τις πηγές του. Όμως για να φτάσουμε σε αυτά τα επιθυμητά επίπεδα ανάπτυξης», υποστηρίζουν, «επινοούμε καινούργιους τρόπους κατασκευής που αποκαθιστούν την ποιότητα του χειροποίητου. Δηλαδή ανακυκλώνουμε και εγκαινιάζουμε καινούργιες χρήσεις χρησιμοποιώντας με άλλο τρόπο τα υλικά. Ενώ το ντιζάιν δαμάζει την ύλη, η τέχνη μεταμορφώνει τα σκουπίδια σε χρυσό. Στους πρωτοπόρους αυτής της υπεύθυνης καινούργιας στάσης, η τέχνη της ζωής ξαναγράφει έναν κόσμο καλύτερο, όπου ο μηχανισμός του χρήσιμου και του ασήμαντου εκπαραθυρώνει το άχρηστο».
Η Γαλλία τοποθετεί την οικολογική συνείδηση στις άμεσες προτεραιότητές της και οι πρώτες τρεις αίθουσες της μεγαλύτερης εμπορικής της έκθεσης για το ντιζάιν φιλοξενούν τις ιδέες ανθρώπων που κινούνται από το πνεύμα του «re-think, reduce, re-use, recycle» (ξανασκέφτομαι, μειώνω, ξαναχρησιμοποιώ, ανακυκλώνω). Έχοντας ταυτόχρονα σαν βασικό στόχο να εγκωμιάσουν τη μείωση της σπατάλης χωρίς να περιορίσουν την ευχαρίστηση της ουσιαστικής κατανάλωσης. Έτσι φέρνουν στο προσκήνιο την «οικοσοφία» του «μαγευτικού χρήσιμου» και ξαναδίνουν μια δεύτερη ζωή και στα αντικείμενα και στην ύλη. Πώς μπορεί κανείς να μη δει θετικά τέτοιες κινήσεις αισιόδοξες που εκφράζουν την επιθυμία να προσεγγίσουμε το σύμπαν του σπιτιού μας με σεβασμό για ολόκληρο τον πλανήτη.
Οι τάσεις για το 2008 φέρνουν στο προσκήνιο την τέχνη του απόβλητου που μεταμορφώνει το άχρηστο σε χρυσό. Οι καλλιτέχνες ξανασχεδιάζοντας τα χρηστικά αντικείμενα μας μεταφέρουν σε μία εποχή, στην εποχή μας, που βρίσκεται ανάμεσα στον φόβο της οικολογικής καταστροφής και στην επιθυμία να δημιουργήσουμε έναν καινούργιο κόσμο.
Μια πολυτέλεια με ανθρώπινο πρόσωπο. Μια ηθική που προβάλλει τη συγκίνηση του αντικειμένου και υποστηρίζει τη μικρή παραγωγή, όπου το ανθρώπινο χέρι μετράει περισσότερο από τη μηχανή.
...στην πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου