Το μπαλκόνι μας στη θεσσαλονίκη είναι μια μικρή όαση χρωμάτων, που σπάει τη μονοτονία του γκρίζου και του άσπρου. Γεμάτο από λουλούδια και πράσινο δίνει μια όμορφη νότα στις χειμωνιάτικες ακόμη μέρες που διανύουμε. Και όταν ο ήλιος εμφανίζεται, τότε νιώθεις πως η άνοιξη πλησιάζει. Αφουγκράζεσαι τα βήματα της στο παγωμένο χώμα.
Μικροί υάκινθοι, έτοιμοι για να σκάσουν από τους βολβούς τους την άνοιξη. Άσπροι, κίτρινοι και λιλά. Δεν φοβήθηκαν το κρύο. Ούτε την παγωνιά. Επέζησαν και έτσι όταν ο καιρός ζεστάνει θα δούμε τα όμορφα λουλούδια τους. Υάκινθοι... παραπέμπουν στο θεό του έρωτα. Που μόλις χτες έμαθα για την ύπαρξη του.
Μικρά γλαστράκια με κακτάκια. Ανθεκτικά στο κρύο και στη ζέστη. Παντός καιρού. Και πάντα πράσινα. Μου αρέσουν οι κάκτοι. Ειδικά όσοι βγάζουν και λουλούδια. Και τα άνθη των κάκτων, αν και έχουν μικρή διάρκεια ζωής, είναι πανέμορφα. Υπάρχουν κάκτοι με υπέροχα λουλούδια, που κρατάνε μόνο για μια νύχτα.
Ένα κυκλάμινο που ήθελε περιποίηση. Ζωντάνεψε με τις πρώτες σταγόνες νερού. Και φούντωσε. Γέμισε άνθη και μπουμπούκια. Τα λατρεύω τα κυκλάμινα και ειδικά όταν αυτά βρίσκονται στην εξοχή. Τα συναντάς πάντα κοντά σε τρεχούμενα νερά. Και ανάμεσα σε πέτρες. Σε πολλά χρώματα. Σαν να ξεπετάχτηκαν από παλέτα ζωγράφου.
Κισσός σε πολλές γλάστρες. Που γλιστρά και αγκαλιάζει τα κάγκελα, τους τοίχους. Πάντα ζωηρός και πράσινος. Δίπλα στην ψησταριά. Εκεί πάνω και ένα κλουβί από το καναρίνι που χάσαμε. Τα υπόλοιπα πετούμενα μας είναι μέσα. Το κρύο το νιώθεις ακόμη και δεν είναι καιρός για να τα βγάλουμε έξω. Περιμένουν και αυτά τον ερχομό της άνοιξης. Μαζί με μας.
Γαρδένιες, χρυσάνθεμα, ροδιές, από όλα έχει αυτό το μπαλκόνι. Τα αγαπώ τα λουλούδια. Θα μπορούσα να ασχολούμαι ώρες ατέλειωτες μαζί τους. Με ηρεμεί αυτό. Με κάνει να μην σκέφτομαι απολυτώς τίποτα. Και κάποιες φορές η έλλειψη σκέψεων είναι απαραίτητη.
Τα δέντρα κάτω στον δρόμο ακόμη να πρασινίσουν. Κλαδιά γυμνά. Δίχως φύλλα. Είναι όμορφα την άνοιξη που όλα είναι καταπράσινα. Γίνεται ο δρόμος μας αλλιώτικος. Χαζεύεις τα νωχελικά μεσημέρια του καλοκαιριού τις σκιές τους. Σε ξεκουράζουν. Σε αναζωογονούν.
Παρά το κρύο που έχει ο ουρανός είναι γαλανός και καθαρός. Είναι η ώρα που ακόμη δεν μαζεύτηκαν τα σύννεφα για το παιχνίδι τους. Τα βράδυα κάνουν σκανταλιές και μας γεμίζουν βροχή ή χιονόνερο. Χρειάζονται κι αυτά. Να ποτιστεί η γη και να καρποφορήσει. Να γεννήσει νέα βλαστάρια και να δώσει καρπούς.
Όλα είναι έτοιμα για τον ερχομό της άνοιξης. Τα φυτά, εμείς, η διάθεση μας. Κρατώντας στις καρδιές μας πολύτιμα μπαουλάκια γεμάτα αναμνήσεις προχωράμε προς την αναγέννηση. Προς μια ανάταση των ψυχών μας εσωτερική. Για ένα καλύτερο αύριο. Συντροφιά πάντα με πρόσωπα αγαπημένα. Που είναι κοντά μας ή λείπουν. Μα τα έχουμε στις καρδιές μας. Σε θέσεις ξεχωριστές.
Η μέρα προχώρησε. Πλησιάζει το μεσημέρι. Η ώρα της ανάπαυσης. Μιας μικρής ανάσας. Μιας μικρής ανάπαυλας. Με έναν καφέ ζεστό και πολύ κουβέντα. Χαζεύοντας από το κλειστό παράθυρο τον κήπο του σπιτιού μας. Αυτόν τον μικρό παράδεισο που κλείνει μέσα του όλη τη μαγεία της φύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου