Χειμωνιάτικα μπουκέτα στο παράθυρο μου

Σήμερα η μέρα, αν και ένας λαμπερός ήλιος έχει βγει, είναι και πάλι κρύα. Έπεσε το μάτι μου την ώρα που συμμάζευα το δωμάτιο μου, στα χρυσάνθεμα που βρίσκονται στο περβάζι του παραθύρου μου.Πίστευα ότι δεν θα είχαν αντέξει στην παγωνιά και το χιόνι των προηγούμενων ημέρων. Μα έκανα λάθος...


Τα χρυσάνθεμα παρέμεναν αγέρωχα στη θέση τους. Μπουκέτα μεγάλα με υπέροχα χρώματα. Βγήκα παρά το κρύο για να τα ξαναδώ. Κι έμεινα εκεί να τα χαζεύω, μέχρι που τα κόκκαλα μου πόνεσαν από την χαμηλή θερμοκρασία. Πως αντέχουν αυτά τα τόσο εύθραστα λουλούδια.... σκέφτομαι...


Όμορφη και ήρεμη μέρα η σημερινή. Αν και βρήκα ένα σχόλιο που με στεναχώρησε. Το έλαβα από το asteraki. Είναι από το blog Αστερομάσες. Πολύ ευγενικά μου έγραφε ότι θα πρέπει να κάνω αναφορά στην πηγή την επόμενη φορά, και ότι θα πρέπει να βγάλω τις φωτογραφίες με την κατασκευή του γλυκού. Στεναχωρήθηκα, γιατί και αναφορά στις πηγές είχα κάνει και link είχα δώσει για το blog.


Kαι μετά σκεφτόμουν τι είναι αυτό που μας κάνει εμάς τους ανθρώπους να έχουμε τέτοιες εμμονές με την ιδιοκτησία; Γιατί είμαστε με το όπλο στο χέρι έτοιμοι να πυροβολήσουμε αυτόν που θα πάρει ένα μήλο από την δική μας μηλιά; Που θα κόψει ένα λουλούδι από τον κήπο μας; Ξεκίνησα το καραβάκι γράφοντας κείμενα άλλων που μου άρεσαν. Δεν ήξερα καν τότε για όλα αυτά. Θεωρούσα πως ότι υπάρχει στο διαδικτύο, εφόσον το εκθέτουμε δημόσια ανήκει σε όλους. Μα έκανα λάθος. Σήμερα εξακολουθώ να το κάνω γράφοντας πάντα τις πηγές μου. Φαίνεται όμως ότι και πάλι υπάρχει πρόβλημα. Τι να κάνω τώρα... δεν έχω πάντα οίστρο. Δεν μπορώ να γράφω συνέχεια δικά μου κείμενα. Και δεν φταίει το ότι δεν έχω τι να γράψω. Είναι πολύ προσωπικές σκέψεις που προτιμώ να κρατώ για μένα. Δεν μπορώ να είμαι συνέχεια με μια φωτογραφική μηχανή και να αποθανατίζω την κάθε στιγμή της ζωής μου, ούτε και έχω τη διάθεση κάποιες φορές να γράψω για το τι μου συμβαίνει. Τότε βάζω κάτι που άρεσε από κάποιον άλλον. Κάτι που λίγο πολύ όλοι έχετε κάνει. Δεν το βρίσκω ποινικά κολάσιμο. Από ηθικής απόψης, σέβομαι ότι αυτά που αντιγράφω είναι καρποί άλλων ανθρώπων. Σε καμιά όμως περίπτωση δε θέλω να κλέψω τους καρπούς αυτούς. Άλλωστε η πρόθεση δεν είναι αυτή που μετράει πάντα;