Τις τελευταίες μέρες έζησα πολύ κοντά στη φύση. Απόλαυσα όλα τα χρώματα από την μαγική παλέτα της. Και για άλλη μια φορά διαπίστωσα, ότι είναι μεγάλη καλλιτέχνης. Το μάτι χανόταν μέσα στην πολυχρωμία της. Προσπαθούσε να πιάσει κάθε πινελιά, κάθε λεπτομέρεια. Χρώματα ζεστά... πορτοκαλοκίτρινα, καφετιά, πράσινα σε όλους τους τόνους...χρώματα που κάναν τις αισθήσεις να μένουν ζωντανές και σε εγρήγορση. Εκείνο που με εντυπωσίασε πιο πολύ ήταν ότι όλα αυτά γαλήνεψαν την ψυχή μου. Την έκαναν λίμνη ήρεμη που λικνίζεται αργά στο φύσημα του αγέρα.
Κλεισμένοι μέσα στα σπίτια, στις πόλεις δεν έχουμε την ευχέρεια να ζήσουμε κοντά της. Γίναμε μηχανές καλοκουρδισμένες, που όλα τα κάνουμε μηχανικά. Ξεχάσαμε πως κοντά στη μητέρα Φύση βρίσκεται το μυστικό της Ζωής. Το μυστικό της ήσυχης και ήρεμης ζωής. Μερικούς μπορεί να τους τρομάζουν ακόμη και οι λέξεις αυτές... έμαθαν να ζουν και να κινούνται στους έντονους ρυθμούς.
Όλες αυτές τις μέρες μάζευα εικόνες, ήχους, χρώματα, ψιθύρους...μάζευα βότσαλα, αγριολούλουδα, κομμάτια γαλάζιου ουρανού. Ένα παζλ αισθήσεων και παραισθήσεων. Ένας πίνακας φτιαγμένος από το τελειότερο χέρι...περιτυλιγμένα όλα από το υγρό στοιχείο, μοιάζαν ακόμη πιο γοητευτικά. Λατρεύω το νερό. Σε κάθε μορφή του. Θάλλασα, λίμνες, ποτάμια, ρυάκια, σταλαγματιές βροχής. Νιώθω σαν πουλί ελεύθερο όταν είμαι κοντά σε νερά. Νιώθω ότι εκεί ανήκω. Ότι εκεί θα μπορούσα να είμαι ένας άλλος άνθρωπος. Πιο ήρεμος, πιο ισορροπημένος. Προσπάθησα να απολαύσω την κάθε στιγμή. Να την ζήσω έντονα για να χαραχτεί στις μνήμες του μυαλού και της καρδιάς μου.
Μέχρι τώρα ποτέ δεν κοίταγα πίσω. Η μνήμη μου έκανε delete στο παρελθόν. Κι αυτό μπορεί κάποιες φορές να βοηθάει, αλλά δεν είναι πάντα καλό. Πιστεύω ότι η σελίδα άλλαξε. Θα μπορώ να βαδίζω στα μονοπάτια του χθες, θα μπορώ να χαμογελάω, θα μπορώ να νιώθω γεμάτη. Γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου παίρνω μαθήματα Ζωής και τα καταλαβαίνω. Τα βλέπω καθαρά... κάτι που με δυσκόλευε ιδιαίτερα στο παρελθόν. Για πρώτη φορά μοιάζουν όλα αποκρυπτογραφημένα... κι εγώ κρατώ στα χέρια μου τον κώδικα...
Τελικά για όλα υπάρχει η σωστή ώρα.Ο κατάλληλος χρόνος. Δε χρειάζεται να βιάζεσαι, ούτε να τον κυνηγάς, γιατί τότε ίσως ποτέ να μην μπορέσεις να τον δεις όταν έρθει. Χρειάζεται να είσαι ήρεμος... και ένας άγγελος θα βρεθεί στον δρόμο σου. Και πιστέψτε με, πάντα έρχεται. Μπορεί να αργήσει, αλλά θα έρθει. Και ο δικός μου ήρθε. Άργησε, άλλά είναι εδώ. Και μου δίνει μαθήματα. Πολύτιμα κομμάτια για να γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου