Πριν το γλυκό απαραίτητο να ανάψω το τζάκι. Έξω έχει ήδη σκοτεινιάσει αν είναι ακόμη νωρίς. Το κρύο όμως το νιώθεις. Κι εγώ και το κρύο έχουμε κακές σχέσεις. Πάμε να το ανάψουμε...
Τα ξύλα φέτος ήταν πολύ καλά. Ευτυχώς λίγο πριν το κακό μας βρει το καλοκαίρι, ο πατέρας μου είχε φροντίσει και γι αυτά. Μια βδομάδα ακριβώς πριν πάθει το εγκεφαλικό. Και μάλιστα τη μέρα εκείνη είχαν έρθει και φίλοι τους από τη θεσσαλονίκη. Πίναν τσιπουράκι στην αυλή και τον μάλωνα, γιατί με την ντάλα τον ήλιο ήθελε να καθαρίσουμε ότι είχε απομείνει από τα ξύλα. Ας πέσει ο ήλιος του είπα και θα τα μαζέψουμε. Και έλεγαν με την παρέα εκεί, ότι το άγχος σκοτώνει... αλλά πως να γίνεις γαιδούρι;Δεν είναι και εύκολο! Μια βδομάδα αργότερα, ο πατέρας μου και ο ένας από την παρέα την ίδια μέρα βρέθηκαν στο εξαιρετικό Νοσοκομείο της πόλης μας. Ο πατέρας μου με το εγκεφαλικό και ο Πόλυς από τροχαίο... Τι σου είναι η ζωή...
Καλά κι η δική μου σκέψη δεν έχει όρια... από που το ξεκίνησα και που το έφτασα... Νομίζω ότι τζάκι είναι έτοιμο. Μόνο όταν θέλω και καίγομαι να ανάψει μου κάνει κολπάκια και με ταλαιπωρεί. Ναι, ναι. Δεν πέρασε πολύς καιρός από το βράδυ που δεν ήθελε με τίποτα να ανάψει. Που με είχε σκάσει. Που μου ερχόταν να του ρίξω κανένα πετόνι πετρέλαιο να μας βγάλουν στις ειδήσεις. Πυρομανής, πυρπόλησε το τζάκι της γιατί δεν ήθελε να ανάψει! Τέλος πάντων... ώρα να κάνω τη μηλόπιτα.
Ας ετοιμάσουμε τα υλικά. Χρειαζόμαστε ζάχαρη, αυγά, αλεύρι, κανέλα, λάδι, βανίλιες και φυσικά μήλα. Και μάλιστα τα μήλα είναι από κήπο σπιτικό παρακαλώ... Είναι εύκολη αυτή η συνταγή και κάθε χειμώνα δεν ξέρω πόσες τέτοιες μηλόπιτες κάνω. Η Έρη και το Μαρούλι τις τιμούν αυθημερόν. Την επόμενη δεν βρίσκεις ψίχουλο...
Απαραίτητο πριν φύγω για την κουζίνα να βάλω μια φωνή στον Μήτσο, έτσι για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Το καταλαβαίνει και ορίστε στάση... το φωτοστέφανο δεν ανάβει! Οι μπαταρίες τελείωσαν... Εκεί και φρόνιμα! Δεν χρειάστηκε να πω τίποτε άλλο. Κατάλαβε ο Μήτσος...
Έτοιμα τα υλικά, ο φούρνος άναψε και μπρος μαρς να κάνουμε επιτέλους αυτή τη μηλόπιτα. Ε δεν έχω αγωνία. Αλλοίμονο μετά από τόσες φορές που την έχω κάνει. Με κλειστά μάτια πια...
Τα αυγά στο μπολ είναι το πρώτο βήμα. Χωρίς τσόφλια... για μερικές μερικές το τονίζω. Καλονοικοκυρές... τα τσόφλια πέφτουν βαριά στο στομάχι... μετά θέλει και σόδα για να την χωνέψεις την μηλόπιτα...
Προσθέτουμε και τη ζάχαρη και χτυπάμε στο μίξερ καλά. Πολύ καλά για την ακρίβεια γράφει η συνταγή. Έως ότου το μείγμα μας πάρει ένα πολύ ανοιχτό χρώμα και κάνει φουσκαλίτσες. Τόσο καλά μέχρι να το ζαλίσουμε δηλαδή...
Κι αφού είναι έτοιμο προσθέτουμε το λάδι. Και πάλι καλό χτύπημα με το μίξερ για να πάει παντού. Να δέσει με τα υπόλοιπα υλικά...
Προσθέτουμε και το αλεύρι, μέσα στο οποίο έχουμε ανακατέψει την κανέλα και τις βανίλιες. Εδώ αφήνουμε το μίξερ. Το μυστικό για να φουσκώνουν αυτά τα γλυκά είναι το αλεύρι να ανακατεύεται με τα άλλα υλικά με ξύλινο κουτάλι... Και προς την ίδια φορά πάντα...
Ένα κολλώδες μείγμα με μια απίστευτη μυρωδιά από την κανέλα είναι έτοιμο. Ήρθε η ώρα να κόψουμε τα μήλα σε μικρά κυβάκια για να τα προσθέσουμε κι αυτά στα υπόλοιπα υλικά...
Και φυσικά καλό δούλεμα με το ξύλινο κουτάλι να πάνε παντού στην ζύμη... Να γεμίσουν με το άρωμα τους και τη γεύση τους το γλυκό μας...
Σε φόρμα καλά βουτυρωμένη η μηλόπιτα λίγο πριν μπει στο φούρνο για να ψηθεί. Ωραία φαίνεται από την όψη της. Να δούμε και μετά το ψήσιμο...
Όχι σε δυνατό φούρνο, η μηλόπιτα μπήκε στο τελικό στάδιο. Η αλήθεια είναι ότι αν και δεν με ενθουσιάζει σαν γλυκό, έχει μια μυρωδιά που σπάει μύτες. Μύρισε όχι μόνο το σπίτι μέσα, αλλά και έξω...
Έτοιμη και βγήκε από τον φούρνο. Νομίζω ότι την πέτυχα. Το χρώμα της αυτό δείχνει. Θα το μάθουμε σύντομα αν ισχύει αυτό...
Το σπίτι έτοιμο, η μηλόπιτα έτοιμη, ώρα να απολαύσω το τζάκι και να μείνω με σκέψεις όμορφες που παρόλο που δεν έχουν ζάχαρη, αυγά κανέλα και αλεύρι και δεν ψήνονται είναι κι αυτές γλυκές! Σαν την μηλόπιτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου