To Σάββατο που πέρασε ήρθε η Έρη. Δεν δούλευε και το πήρε απόφαση, αφού πρώτα άλλαξε πολλές φορές γνώμη. Έφτασε απόγευμα Παρασκευής. Και μαζί είχε και την Κουκουβίτσα. Το ανήσυχο πνεύμα. Δεν την άφησε στον τρελογιατρό.Το Σάββατο μαζευτήκαμε το πρωί όλοι στον κήπο. Όλη η οικογένεια μαζί. Με καφεδάκι και κουβέντα για σχέδια. Ώρα αλλαγών...
Ο καιρός ήταν ζεστός και μας βοήθησε. Η Έρη ξήλωσε όλα τα ζαρζαβάτια από τον πίσω κήπο, σκάλισε και έστρωσε το χώμα να είναι έτοιμο να στρωθεί με γκαζόν. Πίσω αποφασίσαμε να γίνει ο χώρος που θα μπορούμε να καθόμαστε. Μεγάλο τραπέζι, πάγκοι, η Έρη είπε θα τα κάνει μόνη της, και την εμπιστεύομαι γιατί τα χέρια της πιάνουν.
Είχε φέρει και μια πολύ όμορφη και παράξενη πέργκολα και την έβαλε στο μπαλκόνι για να τυλιχτεί το γιασεμί που φέτος είχε πάρει φόρα και έγινε θηρίο. Μου αρέσει το κινέζικο γιασεμί και μιας και αντέχει το πολικό ψύχος το χαιρόμαστε τώρα που μεγάλωσε. Πριν 4 χρόνια όταν το βάλαμε μου φαινόταν μακρινή η μέρα που θα το καμάρωνα έτσι.
Στον κήπο κάτω στα παρτέρια η μαμά θέλει έναν βραχόκηπο. Δε θα της χαλάσουμε το χατήρι. Θα κάνουμε τον βραχόκηπο που θέλει και μάλιστα θα έχει και υδάτινο στοιχείο μέσα. Συζητάμε για το πως θα διαμορφώσουμε το χώρο, τα παρτέρια, και τι λουλούδια θα μπούνε. Υπάρχουν αντιγνωμίες αλλά δεν θα μαλώσουμε τώρα και γι αυτά. Στο τέλος θα βρούμε τη χρυσή τομή να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.
Νάνους, θέλω να έχει πολλούς. Τους λατρεύω. Αυτά στο τέλος. Αφού γίνουν τα βασικά. Η Έρη κλαδεύει τις τριανταφυλιές. Θα φύγουν όλες και όσες μείνουν θα είναι χαμηλές. Όχι πάνω στα φορούσια και στα κεραμίδια. Θα μπουν κισσοί εκεί. Επίσης και στον τοίχο τον μεγάλο που μου χαλάει την αισθητική. Κι εκεί δίχρωμος κισσός.
Κλαδεύει και τα δεντράκια και επιτέλους... το αγαπημένο μου ελατάκι φαίνεται πάλι.Ο μπαμπάς μας λέει κάτι και όλοι καταλαβαίνουμε... θα το στολίσουμε τα Χριστούγεννα. Μωρέ ξέρω πάλι τι θα συμβεί. Θα περνάς και θα τυφλώνεσαι από τα φωτάκια. Δεν έχουμε μέτρο εκείνες τις μέρες αλλά για πρώτη φορά θα πω, καλά κάνουμε. Φέτος θα ξεκινήσω από τα μέσα Νοέμβρη το στόλισμα.
Η Έρη φέρνει με το αυτοκίνητο 20 γλάστρες τεράστιες με χρυσάνθεμα. Θα μπουν στα παρτέρια. Υπέροχα χρώματα. Μωβ, λιλά, άσπρο, χρυσαφί, κίτρινο, άλλα δίχρωμα, και σε διάφορες ποικιλίες.
Έτοιμα και τα χρυσάνθεμα που θα μπούνε στα πυθάρια. Άρχισε να παίρνει χρώμα ο κήπος και είναι όμορφος. Δε θέλουμε να συμμαζευτούμε μέσα. Σάββατο και αργία στην πόλη. Γιορτάζουν την απελευθέρωση της. Σχετικά λίγη κίνηση στο δρόμο και αυτό είναι υπέροχο. Ησυχία... Ο κόσμος είδε καλό καιρό και έφυγε από την πόλη.
Τα δυο ζούζουλα δεν έχουν σταματήσει λεπτό, Πέρα δώθε. Κηνυγάνε έντομα, γαυγίζουν τις πεταλούδες, κλαίνει όταν η Έρη φεύγει. Δεν θα κάνω σχόλια αλλά είπαμε... μετά το Μήτσο ζώα τέρμα. Μεγάλη ευθύνη και δεν την αντέχω. Μου πέφτει βαριά. Όσο για την Κουκουβίτσα, αν είχα ένα τέτοιο ζώο το σίγουρο ήταν ότι μετά από λίγο καιρό θα ήθελα ηρεμιστικά. Δε σταματάει δευτερολέπτο. Σαν να το έχεις κουρδίσει...
Νάτην η κυρά Καλή... με κοιτάει. Όλη μέρα περπατάς... κάτσε λιγάκι να ξεκουραστείς. Ο Μήτσος πάλι όλη μέρα κοιμάται. Είναι και η ηλικίες μάλλον. Η Κουκουβίτσα νιάτο. Ο Μήτσος μεσήλικας πια. Τον πειράζει, τρώει το φαγητό του, αλλά εκείνος ο κακόμοιρος δεν παραπονιέται. Την αφήνει. Αδυναμίες, δεν κρύβονται...
Και το βράδυ μετά από τόσο τρέξιμο και τόσο παιχνίδι όλοι πέσαμε ξεροί. Ήθελαν να τους κάνω λουκουμάδες. Παρόλο που δεν είχα κουράγιο για τίποτα γιατί μαζευτήκαμε αργά στο σπίτι τους το έκανα το χατήρι. Και μηλόπιτα. Η Έρη μάλλον βογκούσε με το δίκαιο της. Πονούσαν τα δάχτυλα της. Από τις τριανταφυλίες και τα αγκάθια είχαν πληγωθεί.
Όλοι γύρω από το τζάκι με κουβεντούλα, μέχρι να έρθει η ώρα να πάμε να κοιμηθούμε. Γιατί και την επόμενη είχε συνέχεια. Και φυσικά δεν θα τελειώναμε. Θα έπρεπε να ξανάρθει η Έρη.
Το σπίτι γεμάτο τριαντάφυλλά. Από αυτά που κλαδέψαμε. Μου αρέσει να έχει το σπίτι πολλά λουλούδια. Νιώθεις όμορφα. Και σου φτιάχνουν και τη διάθεση. Περάσαμε καλά το Σαββατοκύριακο αυτό και μακάρι να μπορέσουμε να το ξανακάνουμε. Να είμαστε όλοι μαζί και να δημιουργούμε. Ο καθένας όπως μπορεί. Με τον δικό του τρόπο. Γιατί αυτό έχει αξία. Να νιώθουν όλοι καλά σε ένα σπίτι. Στο σπίτι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου