Βόρειο ημισφαίριο... το κρύο κομμάτι της καρδιάς. Για ότι αφήσαμε γυμνό, δίχως να το θέλουμε αλλά και ηθελημένα. Το χιόνι τα σκέπασε όλα. Τα βύθισε σε νιφάδες λησμονιάς και τα κρυστάλλωσε. Τώρα, χρόνια μετά μοιάζουν με απολιθώματα πάγου. Τίποτα δεν ακούγεται πια εκεί, παρά μόνο ο άνεμος που λυσσομανά και οι νιφάδες που πέφτουν ασταμάτητα πάνω στους κρυστάλλους...
Νότιο ημισφαίριο...το κομμάτι της λήθης. Μπαίνεις και όλα έχουν ένα χρώμα παράξενο. Απόκοσμο. Δεν ακούς κανέναν ήχο. Απόλυτη σιωπή. Τόση που σε τρομάζει, δεν την αντέχεις. Κοιτάς γύρω σου και δεν μπορείς να θυμηθείς... το χτες, μοιάζει με εικόνα ξεβαμμένη από το χρόνο. Η υγρασία την αλλοίωσε και δεν δείχνει τίποτα πια...
Ισημερινός... το ζεστό κομμάτι της καρδιάς. Αυτό που κρατάει κάθε τι αγαπημένο. Κάθε τι ξεχωριστό. Ότι λατρεύεις κι ότι ποθείς. Όνειρα, εικόνες, άλλες καρδιές, πρόσωπα, θυμήσεις, γέλια και φωνές που θέλεις να ακούς. Ο παράδεισος της καρδιάς που ένας ζεστός ήλιος τον φωτίζει συνέχεια. Κι ένα ολόγιομο φεγγάρι τον κάνει ακόμη πιο ονειρέμενο.Ο ιδανικός τόπος για να μείνεις.
Γιατί δεν αντέχεις άλλο ούτε το κρύο, ούτε τη λησμονιά. Θέλεις να ζήσεις την κάθε στιγμή και να τη θυμάσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου