click...
Eίναι κάτι πρωινά που το κρύο προσπαθεί να σε τυλίξει αλλά δεν τα καταφέρνει. Που η ομίχλη και η βροχή είναι μελαγχολικά όμορφες. Τυλίγεις το σάλι πάνω σου και σκέφτεσαι...
Πόσο όμορφο είναι που μεγαλώνεις. Ωριμάζεις. Γίνεσαι σαν μεστό φρούτο. Που έχει όλους τους χυμούς του και όλη τη γεύση του. Δεν σε φοβίζει αυτό το πέρασμα του χρόνο. Το νιώθεις να έχει συμβεί αλλά χωρίς να σου αφήσει άσχημα σημάδια. Κι ας μην ήταν εύκολα τα μονοπάτια που διάβηκες. Στο τέλος έμενε πάντα μια γλυκειά αίσθηση ότι όλα για καλό συνέβησαν.
Μαθήματα ζωής.
Πολύτιμα, αναντικατάστατα. Και το μέλλον που έρχεται αν και ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει δεν σε φοβίζει. Ξέρεις, έμαθες να περιμένεις. Το να έχεις όνειρα και να μπορείς να βλέπεις φως εκεί που όλα μοιάζουν σκοτεινά, αυτό είναι θαύμα. Το θαύμα της ανθρώπινης υπόστασης. Δε φοβάσαι τον βυθό. Έφτασες πολλές φορές εκεί κάτω. Αντί να σε τρομάξει, σου έμαθε πως πάντα μπορείς να βγεις στην επιφάνεια. Αρκεί να το θέλεις. Αρκεί να πάρεις μια βαθιά αναπνοή. Και να κολυμπήσεις προς το φως. Για να βγεις στο καθαρό γαλάζιο.
Πόσο όμορφο είναι που μεγαλώνεις. Ωριμάζεις. Γίνεσαι σαν μεστό φρούτο. Που έχει όλους τους χυμούς του και όλη τη γεύση του. Δεν σε φοβίζει αυτό το πέρασμα του χρόνο. Το νιώθεις να έχει συμβεί αλλά χωρίς να σου αφήσει άσχημα σημάδια. Κι ας μην ήταν εύκολα τα μονοπάτια που διάβηκες. Στο τέλος έμενε πάντα μια γλυκειά αίσθηση ότι όλα για καλό συνέβησαν.
Μαθήματα ζωής.
Πολύτιμα, αναντικατάστατα. Και το μέλλον που έρχεται αν και ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει δεν σε φοβίζει. Ξέρεις, έμαθες να περιμένεις. Το να έχεις όνειρα και να μπορείς να βλέπεις φως εκεί που όλα μοιάζουν σκοτεινά, αυτό είναι θαύμα. Το θαύμα της ανθρώπινης υπόστασης. Δε φοβάσαι τον βυθό. Έφτασες πολλές φορές εκεί κάτω. Αντί να σε τρομάξει, σου έμαθε πως πάντα μπορείς να βγεις στην επιφάνεια. Αρκεί να το θέλεις. Αρκεί να πάρεις μια βαθιά αναπνοή. Και να κολυμπήσεις προς το φως. Για να βγεις στο καθαρό γαλάζιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου