Αλλαγή πορείας

Όλα έχουν κάποτε ένα τέλος. Μια ημερομηνία λήξεως. Ακόμη και τα πιο όμορφα, τα πιο αγαπημένα. Αυτά που μας κάναν να ξενυχτήσουμε και αφιερώσαμε ώρες και συναίσθημα για να τα αναστήσουμε. Το καραβάκι το έφτιαξα πριν από έναν χρόνο περίπου. Σε μια εποχή που ήθελα να μιλήσω, αλλά όχι με ανθρώπους. Γιατί αυτοί τις περισσότερες φορές μιλάνε, αλλά δεν λένε αυτά που νιώθουν ή αυτά που θέλουν πραγματικά να πούνε. Σε μια περίοδο που επέλεξα την μοναξιά για συντροφιά, ξεκίνησε να φτιάχνεται αυτό το σκαρί. Ώρες ατέλειωτες για να γίνει γερό και όμορφο. Για να μπορεί να ταξιδέψει δίχως φόβο μέσα στις θάλασσες του διαδικτύου, που πιστέψτε με... τα κύματα τους είναι πιο θανατηφόρα από τα πραγματικά. Σε πνίγουν σε ασύλληπτο χρόνο. Τα βλέπεις να έρχονται καταπάνω σου με απίστευτο μένος.

Ξεκίνησε στην αρχή δειλά και μετά με κέφι και μεράκι για να γνωρίσει νέους τόπους, να δει νέες εικόνες πιο όμορφες και πιο αληθινές από όσες είχε συναντήσει στο παρελθόν. Στους μήνες αυτούς πέρασαν πολλοί από το κατάστρωμα του. Άλλοι για να ταξιδέψουν μαζί του σε νέα μέρη. Άλλοι γιατί το αγάπησαν ειλικρινά. Άλλοι απλά για να απολαύσουν τη θέα της θάλασσας από το κατάστρωμα. Άλλοι πάλι μόνο και μόνο για να ακούσουν τα γλαροπούλια και τα κύματα... Μπήκαν όμως και λαθρεπιβάτες. Άνθρωποι που θέλησαν να το βγάλουν σε ξέρες... να το ρίξουν στα βράχια. Θέλω να πιστεύω ότι αυτοί είναι δεμένοι στο αμπάρι. Δεμένοι στις εμμονές τους και στην άρρωστη τρέλα τους. Η τιμωρία του καθένα είναι η συνείδηση, αν φυσικά έχει.

Εδώ και πολύ καιρό σκεφτόμουν να φύγω για άλλες θάλασσες. Πιο καθαρές, πιο μεγάλες. Ταξίδι με το καραβάκι, λίγο πιο μοναχικό, γιατί πολλά με κούρασαν. Mάλλον όμως οι θάλασσες είναι ίδιες παντού. Θεώρησα ότι έπρεπε να πω μερικά πράγματα τούτη την ώρα. Όχι στους λαθρεπιβάτες, αλλά σε όσους σεβάστηκαν το σκαρί αυτό. Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω γιατί με το ειλικρινές ενδιαφέρον τους, την αγάπη τους και τον καλό τους τρόπο, με έκαναν να χαμογέλασω, να κλάψω, να νιώσω, να αισθανθώ. Στους φίλους μου που μπορέσαμε να μοιραστούμε τόσα πολλά όλους αυτούς τους μήνες. Το καραβάκι ξεκινάει για νέα ταξίδια. Ταξίδια ψυχής. Σε μια πιο μοναχική πορεία. Θα μείνει μόνο το αποτύπωμα του πάνω στις θάλασσες που ταξίδεψε. Και ίσως κι αυτό κάποτε να σβηστεί. Θα κρατήσω στην καρδιά μου όλες τις αναμνήσεις. Γιατί την δική μου θάλασσα, τη θάλασσα της ψυχής μου, κανείς δεν μπορεί να την ταράξει...