6/10/08

Kάθε κατεργάρης στο μπάγκο του...


Πέρασε πολύς καιρός που έμεινα μακρυά από την εργασία μου. Που έβαλα στην άκρη πινέλα, χρώματα, έμπνευση, και δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Μέσα μου το πάλευα... γιατί μου αρέσει αυτό που κάνω. Όμως τα γεγόνοτα, το ότι ένιωθα πολύ κουρασμένη με έκαναν να απέχω όλους αυτούς τους μήνες. Οι τελευταίες μέρες όμως μου έδωσαν δύναμη, με έκαναν να νιώσω και πάλι γεμάτη κέφι και δημιουργικότητα. Έτσι σήμερα ξέθαψα τα πινέλα, τα χρώματα και την τσαλακωμένη διάθεση που είχα. Αυτή την τελευταία, την πέταξα μακρυά... δεν έχει θέση πια εδώ.

Μια νέα σελίδα αρχίζει. Αν και έχω αργήσει εν όψει των Χριστουγέννων, μένω αισιόδοξη. Νέες προτάσεις, νέες εικόνες, νέα βήματα. Βήματα που θέλω να κάνω. Νιώθω δυνατή και θα παλέψω. Δεν είναι εύκολος ο χώρος της εργασίας μου. Έχεις να κάνεις με ανθρώπους δυστυχώς... ποτέ δεν μου άρεσε αυτό. Παρόλα αυτά ούτε και αυτό με τρομάζει πια. Το βλέπω με άλλο μάτι εντελώς διαφορετικό από ότι μέχρι τώρα. Ξεφύλλισα τα αρχεία μου, έστειλα meil και αισιοδοξώ... Ένας νέος κύκλος ξεκινά. Τα πινέλα μου, τα χρώματα μου και η διάθεση μου περιμένουν με ανυπομονησία την νέα αυτή αρχή. Και όταν πιστεύεις σε κάτι πάει καλά. Κι εγώ πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα πάνε όλα θαυμάσια.

Κάθε κατεργάρης στο μπάγκο του λοιπόν. Ώρα για δουλειά...

Δεν υπάρχουν σχόλια: