Παιδικές σκέψεις.

Θέμα: γιατί τα παιδιά μπορούν και ξέρουν να ζωγραφίζουν τόσο ελεύθερα και ευφάνταστα ;

Ίσως γιατί, τα παιδιά, μαθαίνουν πρώτα να φαντάζονται και μετά να σκέφτονται.

Ίσως γιατί μαθαίνουν πρώτα να γελάνε και μετά να μιλάνε.

Ίσως γιατί μαθαίνουν πρώτα να αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα από τις αισθήσεις και μετά μέσα από τη λογική.

Ίσως και γιατί ξέρουν να αγαπούν περισσότερο το τώρα από το μετά.

Ίσως γιατί τα παιδιά έχουν περισσότερο χρόνο να «πετάνε» πάνω σε όνειρα, ενώ εμείς συνηθίζουμε να «πετάμε» το δικό μας χρόνο σε πεζές πραγματικότητες.

Ίσως γιατί δεν αγαπούν μόνο να παίρνουν αλλά και να δίνουν.

Ίσως γιατί τους αρέσει περισσότερο το κουκλοθέατρο από το «θέατρο».

Ίσως γιατί δεν έχουν προλάβει να αποκτήσουν αντικειμενική αίσθηση του χώρου και έτσι η καρδιά τους χωράει όλο τον κόσμο και μοιράζει απλόχερα αγάπες σε όλους τους ανθρώπους, ενώ η δική μας αίσθηση του χώρου, η «αντικειμενική», καμιά φορά συμβαίνει να στριμώχνει στην καρδιά μας περισσότερα αντικείμενα από ανθρώπους.

Ίσως γιατί, για να δουν τον κόσμο, αναγκάζονται να κοιτάνε περισσότερο «ψηλά» και έτσι καταφέρνουν να βλέπουν τον γαλάζιο ουρανό πιο συχνά από εμάς που συνηθίζουμε να κοιτάμε «χαμηλά», μπας και σκοντάψουμε σε καμία πετρούλα.

Ίσως γιατί η δική τους φαντασία είναι ξυπόλητη ενώ η δική μας έχει φορέσει εδώ και χρόνια παπούτσια, παπούτσια μάλιστα με κορδόνια, που άμα λυθούν καμιά φορά, τα δένουμε γρήγορα-γρήγορα γιατί ... είναι επικίνδυνο άλλωστε να περπατάς με λυτά κορδόνια.

Ίσως όμως, πολύ απλά, γιατί κοιτάνε τη ζωή κατάματα και πότε-πότε της κλείνουν παιχνιδιάρικα το μάτι γιατί ... είναι άλλο να κλείνεις το μάτι στη ζωή και άλλο να της κλείνεις τα μάτια.



Mια έκθεση γραμμένη από ένα παιδί. Την Ελένη ...