Μετά το εγκεφαλικό του πατέρα μου ήρθαν τα πάνω κάτω. Ο ίδιος έγινε ένας άλλος άνθρωπος. Καμμιά σχέση με τον παλιό του εαυτό. Σκέφτομαι ότι ίσως αν έχεις δει το θάνατο κατάφατσα και τόσες πολλές φορές όσες εκείνος να είναι λογική αυτή η αλλαγή. Από την άλλη μου αρέσει ο νέος μου μπαμπάς. Χαμογελάει πιο πολύ, κάνουμε αγκαλίτσες και φιλιόμαστε όσο ποτέ δεν είχαμε φιληθεί στη ζωή μας. Μια από τις νέες του συνήθειες είναι η καθημερινή βόλτα. Απαραίτητη... αλλιώς έχουμε γκρίνια. Απίστευτα πράγματα! Παλιά τον παρακαλούσε η μητέρα μου αλλά εκείνος όπως τον πειράζαμε, είχε δέσει άγκυρα στο σπίτι. Μετά από ώριμη σκέψη αποφάσισα ότι καλό είναι να τους ακολουθώ στον καθημερινό τους περίπατο.Έτσι θα κάνουμε μαζί μια βόλτα στα μέρη που περπατάμε...
Η βόλτα ξεκινάει δυστυχώς μέσα από την πόλη.Το μόνο παρήγορο, ότι οι γειτονιές που διασχίζουμε είναι ήσυχες και χωρίς πολλά αυτοκίνητα. Επικρατεί ησυχία και ακούς μόνο φωνές από τα λιγοστά παιδιά που παίζουν στα πεζοδρόμια. Είχα να περάσω πάρα πολλά χρόνια από εδώ. Λίγο πιο πάνω από το σπίτι μας υπάρχει αυτό το κτήριο.Όπως είδα έγινε νηπιαγωγείο. Για μένα κρύβει μεγάλες συγκινήσεις και με κάνει να θυμηθώ πολλά... Εδώ στο κτήριο αυτό που στην ουσία είναι ένα παλιό σπίτι, εντελώς ξαφνικά βρέθηκα τη μέρα του αγιασμού στην α' Λυκείου.
Με μετάθεση πάλι ο πατέρας μου και με έστειλαν Κοζάνη... δε θέλω να σας πω πόσο χάλια ένιωθα στην πόλη αυτή. Οι υπόλοιποι θεσσαλονίκη. Είχα γραφτεί στο Γενικό Λύκειο. Ήταν λίγο πιο έξω από την πόλη το συγκρότημα με τα Λύκεια. Εκείνο το πρωινό του αγιασμού, εντελώς άκεφη ετοιμάστηκα για να πάω. Και λίγο πριν φύγω ήρθαν με απήγαγαν και με έφεραν στο σπίτι αυτό... Ο μαθηματικός μου έκανε την απαγωγή. Ήταν και οικογενειακός φίλος και ήξερε ότι αντιπαθώ τα μαθήματα της 1ης δέσμης. Τα κανόνισε και βρέθηκα μαζί του εκείνο το πρωινό. Μαθήτρια Λυκείου στο Κλασικό. Υπήρχαν επτά σε όλη την Ελλάδα, ένα από αυτά και στην Κοζάνη. Πέρασα λίγους μήνες όμορφα στο σχολείο αυτό. Και τώρα μετά τόσα χρόνια που το ξαναείδα όλες οι αναμνήσεις ξύπνησαν.
Απέναντι από το παλιό σχολείο μου υπήρχε από τότε το πάρκο. Εκεί κάναμε διάλεμμα. Διότι το σχολείο δεν είχε αυλή. Κουζίνα είχε... αυλή όχι. Το διασχίσαμε. Όμορφα είναι. Με πράσινο ακόμη στα δέντρα και στο έδαφος. Ο κόσμος έρχεται πιο πολύ το καλοκαίρι. Τώρα έχουν ανοίξει και τα σχολεία και τα παιδιά λιγόστεψαν.
Μου άρεσε αυτό το κτίσμα μέσα στο πάρκο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου άρεσε. Τα παιδιά έχουν κάνει graffiti σε ότι τοίχο υπάρχει. Στο σπιτάκι έχουν γράψει... Άλλο ένα πάρκο που έχει φτιαχτεί και έχει παρατηθεί στην τύχη του. Θα μπορούσε ο δήμος να το αξιοποιήσει, αλλά τι λέω πάλι; O δήμος αυτή την πόλη την έκανε έκτρωμα. Δίχως χρώμα, δίχως στυλ, δίχως ταυτότητα.
Στις κούνιες ερημιά. Στέκουν εκεί ακίνητες και μόνες. Μελαγχολικές να ταιριάζουν με την εποχή. Το καλοκαίρι πάλι δεν πέφτει καρφίτσα κάτω. Ένας πανικός χαράς, από παιδικές φωνές, κουδουνίσματα ποδηλάτων, και μαμάδες που φωνάζουν για να προσέχουν τα αγγελούδια τους.
Με στεναχωρεί να βλέπω μέρη παρατημένα. Μέρη που φαίνεται ότι λείπει η περιποίηση και η φροντίδα. Έχουμε τόσους πολλούς πνεύμονες οξυγόνου κοντά μας και αδιαφορούμε. Αδιαφορούμε για τα πάντα. Περιμένουμε κάποιος άλλος να βρει λύσεις και μένουμε ο καθένας στην τρύπα του.
Κι ένα παγκάκι... πόσα βλέπει και πόσα ακούει όλο το καλοκαίρι... Και μετά μένει μόνο. Να αναπαυτεί. Να κουρνιάξει κι αυτό μέσα στα κίτρινα φύλλα, το χιόνι και να ονειροπολήσει. Μου αρέσει το πάρκο αυτή την εποχή. Κι ας είναι έρημο. Κι ας μην έχει κόσμο. Ίσως γι αυτό να μου αρέσει...
Kαι μια φωτογραφία όμορφη... το πάρκο από μια άλλη οπτική γωνία. Όμορφο είναι κι έτσι. Ελπίζω κάποια μέρα να του δώσουν την σημασία που του αξίζει. Και να το κάνουν ακόμη πιο όμορφο. Γιατί τώρα η μόνη που νοιάζεται είναι η φύση. Και παρόλο που δεν έχει κάνει εντυπωσιακή δουλειά, τα έχει καταφέρει και πάλι...
Στην έξοδο του πάρκου θα αφήσουμε το κομμάτι μέσα στην πόλη και θα πάρουμε το δρόμο για μονοπάτια που δεν ξέρω. Νέες εικόνες και ανυπομονώ. Από τις περιγραφές άκουσα ότι είναι όμορφες. Θέλω να το διαπιστώσω. Βλέπεται η ομορφιά είναι ένα θέμα πολύ υποκειμενικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου