Mια νέα μέρα ξεκινά. Χτες το βράδυ ήταν ήρεμο. Τυλίχτηκα με μια κουβερτούλα στην πολυθρόνα και έτσι ξαπλωμένη με πήρε ο ύπνος. Ο πυρετός επέμενε αλλά δεν με φόβιζε αυτό. Δεν έπαθε κανείς ποτέ τίποτα από μια γρίπη.
Άφησα το μυαλό μου να τρέξει χιλιόμετρα μακρυά. Να βρεθώ σε εικόνες και στιγμές φυλαγμένες. Φυλαχτό τις ώρες τούτες. Πέρασα πάνω από λίμνες, από βουνά, από πέτρινα σπίτια. Είδα τις κορφές ξανά χιονισμένες... διάβηκα δρόμους που είχα ξαναπεράσει. Γεμάτους από τα χρώματα του φθινοπώρου. Είδα έναν ήλιο που έβγαινε από τη γη θαρρείς. Ξεφύτρωσε από το πουθενά για να κάνει μια βόλτα στο μπλε του ουρανού. Έλουζε τα πάντα γύρω του. Με ένα χρώμα τόσο γλυκό...Τόσο φωτεινό...
Κι ύστερα, έτσι ξαφνικά χάθηκα. Στις γειτονιές του ονείρου. Εκεί βρήκα εσένα. Κι ένιωσα πάλι ζεστά. Ένιωσα πάλι όμορφα.
Μια νέα μέρα ξεκινά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου