«Γιατί δε λέτε στον οδηγό «καλησπέρα»; Αυτός σας μεταφέρει όπου επιθυμείτε. Γιατί δεν του μιλάτε;» Ήταν γύρω στα εξήντα, ατημέλητος (... για να το πω κομψά), αξύριστος, φορούσε τραγιάσκα και κρατούσε δύο γεμάτες σακούλες από νάιλον, με τρόφιμα. Μόλις είχε κατέβει από την μπροστινή πόρτα του λεωφορείου. Ελάχιστα δευτερόλεπτα προηγουμένως είχε αποχαιρετήσει τον οδηγό του: «Γεια σου οδηγέ! Καλό ταξίδι!».
Μόλις πάτησε στην άσφαλτο άρχισε να εγκαλεί τους επιβάτες που περίμεναν για να μπουν στο όχημα. Οι πιο πολλοί γέλασαν. Ένας, μόλις ανέβηκε στο λεωφορείο κοίταξε τον οδηγό και είπε: «Καλησπέρα!». Ε, τι να κάνει κι ο οδηγός; «Γεια σου και σένα!» αντέτεινε. Η... αιτία της ασυνήθιστης αυτής -για την Ελλάδα- εικόνας είχε ήδη απομακρυνθεί, αν και νομίζω ότι με την άκρη του ματιού μου τον είδα να μπαίνει σε άλλο λεωφορείο. Προφανώς για να συνεχίσει τις νουθεσίες...
Θα μπαίνατε ποτέ σε οποιοδήποτε κατάστημα, δίχως να καλημερίσετε τον πωλητή ή την πωλήτρια, που σπεύδει να σας εξυπηρετήσει; Θα καταφεύγατε στο γιατρό για κάποιο πρόβλημα υγείας, χωρίς να τον χαιρετήσετε προτού του εξηγήσετε τα συμπτώματα; Μήπως έχετε πετάξει με αεροπλάνο δίχως να απευθύνετε χαιρετισμό στο πλήρωμα, πριν και -ιδίως- μετά το ταξίδι; Τότε γιατί κανείς στην Ελλάδα δε χαιρετά τον οδηγό του λεωφορείου;
Όσο κι αν ορισμένοι ωρύονται εναντίον της τεχνολογίας, ότι δήθεν αυτή είναι υπεύθυνη για την απομάκρυνση ( ποια; ) των ανθρώπων, η περιβόητη ελληνική πραγματικότητα τους διαψεύδει οικτρά. Όλο και περισσότεροι συμπατριώτες μας διαθέτουν θυρίδα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (προφανώς επικοινωνούν με άλλους ανθρώπους, δεν άνοιξαν mail έτσι, για πλάκα!), ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί (ιδίως νεαρής ηλικίας), που επισκέπτονται συχνότατα διάφορα sites «κοινωνικής διαδικτύωσης», όπως τα FaceBook, Hi5 κλπ. Εκεί, μιλούν με άτομα απ΄όλο τον κόσμο, δημιουργούν φιλικές (και άλλες) σχέσεις, γενικά συναναστρέφονται άτομα, με τόση ευκολία και αμεσότητα, που μόλις λίγα χρόνια πριν ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους θα φαντάζονταν!
Αλλά μπροστά στον οδηγό του λεωφορείου... αμίλητοι. Γιατί άραγε; Ίσως, γιατί η ανωνυμία του internet είναι γλυκιά. Ίσως επειδή όταν κανείς δε σε ξέρει και -κυρίως- κανείς δε σε βλέπει, σου έρχεται πιο άνετα να ανοίξεις συζήτηση, ακόμη και να επεκταθείς, αργότερα, σε πιο προσωπικά σου ζητήματα. Αλλά όταν σε βλέπει, δε σου κάνει... καρδιά να αρχίσεις κουβέντα.
Όμως, άδικο δεν είναι; Εξάλλου, τι περισσότερο κάνει ένας πιλότος αεροπλάνου; Στον αέρα ούτε νέφος έχει, ούτε κυκλοφοριακή συμφόρηση παρατηρείται, ούτε τα νεύρα του γίνονται τσατάλια από άλλους, απρόσεκτους οδηγούς - γι' αυτό είναι όλο χαμόγελα στο τέλος! Συμπέρασμα; Ο τύπος με τις νάιλον σακούλες είχε δίκιο! Χαιρετάτε τους οδηγούς, είναι μεταδοτικό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου