Χαιδέψτε τις χορδές της για να ακούσετε το τραγουδάκι...
Αυτό το τραγουδάκι το ξέρω από μικρό παιδί. Σε κείνο το Ζακυνθινό σοκάκι που παίζαμε τα καλοκαίρια μικρά παιδιά, και νομίζαμε ότι η θάλασσα τραγουδάει. Έτσι έμοιαζε. Σαν οι νότες να έβγαιναν από μέσα της. Από τον σκοτεινό βυθό της για να τυλίξουν απ' άκρο σε άκρο όλο το νησί. Πηγαίναμε τότε κοντά της, κι αρχίζαμε έναν τρελό χορό. Τραγουδούσαμε με τις παιδικές φωνούλες μας και νομίζαμε ότι ο κόσμος, είναι όλος δικός μας. «Απόψε την κιθάρα μου τη στόλισα κορδέλες...».
Ένα από τα καλοκαίρια στη Ζάκυνθο...
Μου το θύμισε ο θείος μου σήμερα. Καθόμασταν πίνοντας καφέ και ξαφνικά άρχισε να το τραγουδάει. Ε, δεν ήθελα και πολύ. Μπήκα κι εγώ στη μαγεία της όμορφης καντάδας, που σας την χαρίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου