Ροδοκόκκινες πινελιές στη νυχτιά. Με έναν στεναγμό... Κολυμπάω σε σύννεφα ανάμνησης. Σου δίνω το χέρι μου, μα δεν το αγγίζεις. Σου μιλάω, μα δεν με ακούς. Είμαι δίπλα σου μα δεν μπορείς να με νιώσεις. Αόρατη, διάφανη... τόσο ανύπαρκτη... σαν κάτι που δεν υπάρχει πια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου