Υπέρ κρίσεως και πατρίδος

Λίγους μήνες μετά το ξέσπασμα της κρίσης, ο παραλογισμός του συστήματος μόλις τώρα αρχίζει να μου αποκαλύπτεται. Στην αρχή βγήκαν κάτι καλοί κύριοι και μου είπαν ότι εγώ δημιούργησα την κρίση.

Ξόδευα, έλεγαν, πολύ περισσότερα χρήματα απ όσα κέρδιζα, και όσα δεν είχα διαθέσιμα, τα δανειζόμουν. Ο ανεξέλεγκτος δανεισμός, η υπερβολική -πάνω από τα όριά μου- κατανάλωση με φαλίρισαν, και, μαζί με μένα, φαλίρισε και το σύστημα. Ποιος φταίει για την κρίση; Εγώ, που ήμουν κουφιοκέφαλη!

Μάλιστα. Μετανοώ γονυπετής και κλαίουσα. Αλλάζω τη συμπεριφορά μου. Σπατάλες τέλος. Λούσα, περιττά έξοδα, επιπολαιότητες και πολυτέλειες ξορκισμένα με τον απήγανο. Σημαντικές αγορές αναβάλλονται επ αόριστον. Να κάνω θυσίες, μάλιστα, για να βγούμε από την κρίση.

Και;

Και την άλλη μέρα βγαίνουν κάτι καλοί κύριοι και μου εξηγούν ότι αυτός είναι ο σίγουρος τρόπος να καταστραφούμε παγκοσμίως! Διότι, αν στυλώσω τα ποδάρια σαν το μουλάρι και δεν ξοδεύω, αν δεν καταναλώνω, αν δεν χρεώνομαι και δεν χρεώνω, «παγώνει» η αγορά και πάμε για φούντο όλοι. Με την καινούργια μου «σπαγκοραμμένη» οικιακή πολιτική κλείνουν μαγαζιά, φουντάρουν επιχειρήσεις, μένει άνεργος κόσμος. Εγώ έφταιγα για την κρίση με τις σπατάλες μου, εγώ φταίω, πάλι, με την τσιγκουνιά μου.

Πόσα θέλουν να μου δώσουν για να τρελλαθώ; Κι ας μη μου τα δώσουν μεττρητά, ας είναι και σε πιστωτική, σε διακοποδάνειο, σε ό,τι μορφή θέλουν, τέλος πάντων, αρκεί να πληρώνουν τον λογαριασμό. Κι εγώ να βγω στα μαγαζιά να λυσσάξω. Οχι για μένα, για τη φουκαριάρα την οικονομία, που «παγώνει». Για να «ζεσταθεί» η αγορά! Για πατριωτικούς λόγους. Είμαι έτοιμη, να πέσω στις επάλξεις! Υπέρ κρίσεως και πατρίδος, υπέρ καρτών και αξιών...