Κάποτε ίσως μετρήσεις τις στιγμές της ζωής σου

Κάποτε ίσως μετρήσεις τις στιγμές της ζωής σου κι αναπολήσεις λόγια και διάφορες στεριές. Κάποτε ίσως θυμηθείς τις χαρές που πέρασαν απ' τη ψυχή σου, τα όνειρα, τις σκέψεις, τα δάκρυα, τις ευχές. Κι ανάμεσα σε στιγμές και αναμνήσεις ίσως να βρείς και μένα, μες τις τόσες σιωπές. Ίσως την ανάμνηση μου για λίγο ξεσκονίσεις και θυμήθεις λόγια δικά μου απ' το χτές. Αυτά που πέρασαν,και πίσω δεν γυρνάνε.

Μια αγκαλιά που από λαχτάρα σε έσφιξε, δυό όμορφους στίχους που για σένα θα μιλάνε. Μια ζωή που την καρδιά της σου έταξε.

Ίσως να μην θυμάσαι τότε κάτι απο μένα. Ένα γλυκό χαμόγελο που σπάει τη σιωπή. Και κάτι μάτια κλαμμένα, που για σένα έλεγαν μια προσευχή. Ίσως να θυμηθείς πώς είσαι η ζωή μου και πως για σένα θα μαι πάντα εδώ. Πως το κορμί μου έχει ανάγκη το κορμί σου και η καρδιά μου στο πλευρό σου θε να ζει.

Κάποτε ίσως καταλάβεις πόσο σε αγαπούσα. Κι ίσως τρομάξεις και σου φανεί υπερβολικό, που μες τα χέρια σου τα ονειρά μου σπαταλούσα. Δεν είχα από εσένα κανένα πλέον μυστικό. Ίσως να θυμηθείς κάποια λόγια που με αγάπη σου είχα πεί. Πως για πάντα στη ζωή θα σε προσμένω για να βγώ απ την μοναξιάς μου το κελί.

Κάποτε ίσως με θυμάσαι με αγάπη. Και καταφέρω να σε κάνω να χαμογελάσεις γλυκά με την αγάπη μου ξανά. Μην την φοβηθείς. Κι ίσως, να μ' αγαπήσεις λίγο κι εσύ κρυφά...