Που υπάρχει άλλος ουρανός;
Πιο γαλάζιος... Πιο καθάριος... πιο στέρεος; Ο δικός μου γκρεμίζεται κάθε βράδυ όλο και πιο πολύ.
Που υπάρχουν καρδιές;
Η δική μου νιώθω να συρρικνώνεται. Σε λίγο θα εξαφανιστεί.
Που υπάρχουν ήχοι και ψίθυροι;
Τους δικούς μου τους πήρε μακρυά ένας άνεμος κλέφτης.
Που υπάρχουν αναμνήσεις;
Oι δικές μου γίνονται κομμάτια κάθε βράδυ και σπάνε με θόρυβο.
Που υπάρχει λησμονιά;
Tη δική μου την έδιωξα πριν καιρό. Της είπα να μην ξαναγυρίσει ποτέ πια πίσω σε μένα.
Που υπάρχεις εσύ;
Μόνο μέσα μου... Πουθενά αλλού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου