Ένα σπίτι κάτω, ένα σπίτι πάνω, ένα σπίτι δίπλα και στη μέση εγώ. Όλο λέω τι κάνω; Όλο λέω πού ήρθα; Όλο λέω θα φύγω κι όλο μένω εδώ. Το 'χω αποφασίσει θα μετακομίσω... μα μου λεν οι τοίχοι, «τι θα βρεις αλλού; Η ζωή του ανθρώπου δε γυρίζει πίσω. Eδώ πέρα ζούμε, ό,τι ζει παντού».
Πες μου η αγάπη πού μένει, σε ποιον όροφο μένει, αν τα βράδια κοιμάται ή αν με περιμένει. Σ' ένα παράθυρο είδα μια σκιά αναμμένη... Κι η καρδιά μου απ' τη σκάλα να σε βρει ανεβαίνει... Απ' τον ένα τον τοίχο λένε ησυχία. Απ' τον άλλον τοίχο στήνουνε καβγά. Ένας λέει, «θα καλέσω την αστυνομία», «έχω ιδιοκτησία» ο άλλος απαντά.
Κι απ' τον τρίτο τον τοίχο η διπλανή κυρία έχει ανοίξει το μάτι έχει στήσει αφτί. Κι είναι πιο δική της του άλλου η ιστορία, τι έχει στο κρεβάτι, τι έχει στη ζωή.
Πες μου η αγάπη πού μένει, σε ποιον όροφο μένει. Αν τα βράδια κοιμάται ή αν με περιμένει. Σ' ένα παράθυρο είδα μια σκιά αναμμένη... Κι η καρδιά μου απ τη σκάλα να σε βρει ανεβαίνει...
ΥΓ. Οι πολιτείες στις φωτογραφίες είναι φτιαγμένες από καραμέλες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου