Η μέρα που θα ξυπνήσουμε και το τσιγάρο θα είναι παρελθόν ή θα μαζεύει κλήσεις, δεν είναι μακρυά. Ταξίδι στο μέλλον, στις 1/1/2010 τη μέρα της γενικής απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, και ας δούμε πως θα είναι τα πράγματα, σε ένα φανταστικό, σούρεαλ σενάριο χωρίς νικοτίνη...
Αγκαλιές, φιλιά, ξανά αγκαλιές, ξανά φιλιά, μόνο που αυτή τη φορά διαρκούν περισσότερο. Οι ευχές παίρνουν και δίνουν και μετά όλα τα αρσενικά της παρέας βγάζουν με συγχρονισμένες κινήσεις, που θα ζήλευε και το πιο καλοδουλεμένο ανσάμπλ, από τις τσέπες από ένα πούρο και κάθονται ο καθένας στην καρέκλα του, γύρω από το μεγάλο τραπέζι. Θα παίξουν έτσι, για πλάκα, χαρτιά, και αργότερα θα βγούνε. Να γλυτώσουν από τον κακό χαμό που γίνεται στο κέντρο της πόλης λίγο μετά τις 12.
Ανάβουν τα πούρα. Έτσι απαιτεί το έθιμο. Απλώς τα κρατάνε αναμμένα, δεν καπνίζουνε. Ο καθένας το πούρο του. Τα πούρα σιγοκαίνε. Αυτή η φορά όμως είναι διαφορετική. Γιατί έστω και στο πίσω μέρος του μυαλού στριφογυρίζει μια σκέψη. Σε λίγο που θα βγούνε έξω από το σπίτι και θα μπούνε στο club, σ΄αυτό που έχουν εδώ και μέρες κλείσει μπορεί και να πάρουν κλήσεις. Όχι γιατί οδηγούσαν μεθυσμένοι (τέτοιες μέρες μόνο πίνουν, δεν οδηγούν), αλλά γιατί θα βγάλουν από το πακέτο τους ένα τσιγάρο, θα το ανάψουν, θα ρουφήξουν μια, δύο, τρεις, πέντε τζούρες και λίγο πριν το σβήσουν, θα προσγειωθεί στο κεφάλι τους η καμπάνα των 300 ευρώ. Πρόστιμο, με βάση το νόμο για όσους επιμένουν να καπνίζουν σε δημόσιους χώρους. Ε, δεν πιστεύω να είμαι τόσο γκαντέμης πια, σκεφτονται. Σιγά μην βγουν απόψε να μοιράσουν τσιγαροκλήσεις (νεολογισμός) απόψε. Στην Ελλάδα ζούμε, μην τρελαθούμε κι όλας.
Έχει ξημερώσει. Πίνουν τον πρώτι καφέ της χρονιάς. Έχουν όλοι ξενερώσει. Από τα ποτά δηλαδή. Είναι σχεδόν νηφάλιοι. Και ευτυχώς, δεν είναι κατά 300 ευρώ φτωχότεροι. Την γλύτωσαν τη κλήση. Η σερβιτόρα φέρνει τους εσπρέσο και ζητάει ευγενικά να σβήσουνε τα τσιγάρα τους. Αρχίσαμε, σκέφτονται. Κάποιος σηκωνέται και βγαίνει έξω. Νιώθει σαν μαλάκας. Τον έκαναν να νιώσει έτσι. Νευριάζει. Αλλά οι τζούρες, ως γνωστόν λειτουργούν καταπραυντικά. Μετά από πέντε λεπτά ξαναμπαίνει στο cafe. Ποιος έχει σειρά;
Έχει περάσει ήδη μια βδομάδα. Συνεχίζουν να ανταλλάσουν ευχές για καλή χρονιά με όσους συναντούν στο δρόμο. Και συνεχίζουν να συζητάνε με φίλους και γνωστούς για - τι άλλο; - πως την παλεύουνε χωρίς τσιγάρο. Υπάρχουν κι αυτοί που λένε, Δεν αντέχω, γαμώ την αντικαπνιστική υστερία! Υπάρχουν και οι άλλοι που ανήκουν στην αντίπερα όχθη. Επιτέλους βγαίνω για ένα ποτό και μπορώ να αναπνεύσω. Άσε που γυρίζω σπίτι και τα ρούχα μου δεν βρωμάνε.
Εγώ ανήκω στους πρώτους ακόμη, δυστυχώς. Το παλεύω όμως. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορώ να καταλάβω και τους δεύτερους. Γιατί ούτε και τα δικά μου ρούχα θα μυρίζουν πλέον σα να βγήκα μόλις από ένα από τα φουγάρα της ΔΕΗ. Κάποιοι που δεν καπνίζουν, που ποτέ τους δεν κάπνισαν, θα πάρουν την εκδίκηση τους. Έχουν ξεθαρέψει από τώρα και ζητούν να μην καπνίζεις κοντά τους, στο σπίτι τους. Ούτε καν το πρωί με τον καφέ. Ούτε καν το βράδυ μετά το σεξ. Το 2010 θα έρθει όπως και κάθε άλλη χρονιά, μόνο που θα είναι πολύ μακρύ και δύσκολο για όσους δεν προετοιμαστούν.
Το καλοκαίρι ευτυχώς, τα πράγματα δεν θα είναι διαφορετικά από ότι τις προηγούμενες χρονιές. Όλοι την ώρα έξω, κυριολεκτικά έξω. Έξω από τα κρεβάτια, έξω από τα σπίτια,έξω από τα μαγαζιά. Συνυπάρχουν όλοι, μια παρέα και όλως παραδόξως ακόμη και αν κάποιοι ξεφυσούν τον καπνό των τσιγάρων τους, κανείς δεν παραπονιέται. Όχι γιατί δεν έχουν το δικαίωμα, αλλά γιατί δεν τους ενοχλεί. Σα να εκπληρώθηκε ο στόχος τους. Το άχτι όλων των αντικαπνιστών να σπάσουν τα νεύρα όσων καπνίζουν και να μυρίζουν τα cafe λεβάντα. Δεν τους αδικώ.
Βέβαια κάποιοι θα αντιμετωπίσουν μεγάλο πρόβλημα. Εντάξει στα indie στέκια ο κόσμος έχει συμμορφωθεί. Τι λέξη θεέ μου! Ο ένας μετά τον άλλον βγαίνουν έξω και κάνουν τσιγάρο. Τι άλλο μπορούν να κάνουν; Στα μπουζούκια όμως πως θα αντέξει ο ελληνάρας να μην καπνίζει το πούρο του en;v η τραγουδιάρα θα δίνει ρεσιτάλ στην πίστα;
ΔΕΚΑ! ΕΝΝΕΑ! ΟΧΤΩ! ΕΦΤΑ! ΕΞΙ! ΠΕΝΤΕ! ΤΕΣΣΕΡΑ! ΤΡΙΑ! ΔΥΟ! ΕΝΑ!... Ευτυχισμένο το 2010! Αγκαλιές, φιλιά, ξανά αγκαλιές, ξανά φιλιά. Μόλις ξύπνησα. Ανάβω τσιγάρο στα γρήγορα. Είναι ακόμη 2009...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου