Φεύγουν τα καράβια στο φως της ομίχλης. Έρχονται τα σύννεφα βαριά. Άνθρωποι σκυφτοί στα γρανάζια της τύχης. Στα φανάρια ορφανά παιδιά. Είδα τα σκουπίδια μας.Τ' άχρηστα παιχνίδια μας. Είδα και τους κήπους στο μπετόν. Τ' άρρωστα αισθήματα. Για τ' αθώα θύματα. Των πολέμων και των ισχυρών.
Πώς να το ρωτήσω. Να το τραγουδήσω. Πόση βία θα βαστάξει η γη. Έρημες οι λέξεις. Νότες πώς να πλέξεις.
Μπρος στον φόνο πνίγεται η φωνή.
Είδα τα καράβια να φέρνουν μαντάτα. Σύννεφα να φεύγουν μακριά. Τους ανθρώπους είδα σε γλέντια κεφάτα. Στα φανάρια είδα δυο πουλιά. Είδα ζωγραφιές παιδιών. Χρώματα των ουρανών. Την ελπίδα είδα στο χαρτί. Όνειρα χαρταετούς. Φτερωτούς δεινόσαυρους. Άσπρο περιστέρι στην κορφή.
Πώς να μη γελάσω. Να μη το φωνάξω. Δάκρυ και χαμόγελο η ζωή. Ένα παραμύθι.
Σα κουκί ρεβίθι.
Στην ανέμη κόκκινη κλωστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου