Χτες βράδυ άκουσα τη μητέρα μου να λέει ότι δεν θα μπορέσει να πάει σήμερα στην μεγάλη λιτανεία μιας Παναγίας με παράξενο όνομα, και αφού έκλεισε το τηλέφωνο τη ρώτησα περί τίνος πρόκειται. Μου διηγήθηκε λοιπόν την ιστορία της Παναγιάς από το Ζντάνι.
Το 1918 πέφτει στην πόλη μια φανατηφόρα επιδημία λέπρας, και πολύς κόσμος χάνει τη ζωή του. Ζητούν να έρθει τότε η εικόνα της Παναγίας της Ζιδανιώτισσας, που θεωρούν θαυματουργή. Η εικόνα φτάνει στην πόλη που υποφέρει από τον λοιμό και μετά από αγρυπνίες, παρακλήσεις και λιτανείες με την θαυματουργή παρέμβαση της Παναγιάς, η επιδημία σταματά και η πόλη σώζεται. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες από τα παλιά χρόνια, μέχρι και σήμερα για τα θαύματα της Παναγίας της Ζιδανιώτισσας, στην οποία καταφεύγουν οι πιστοί σε δύσκολες ώρες της ζωής τους, ζητώντας την θεραπεία της ψυχής τους και του σώματος.
Από εκείνες τις μαύρες μέρες του λοιμού και μέχρι σήμερα, γίνεται κάθε χρόνο τη μέρα αυτή, του Θωμά, μεγάλη λιτανεία της θαυματουργής εικόνας στην πόλη για ευλογία και αγιασμό των πιστών. Η εικόνα φτάνει στην πόλη συνοδεία στρατιωτικής δύναμης τοποθετημένη πάνω σε κανόνι. Το μεσημέρι του Θωμά, ξεκινά μια μεγάλη πομπή που αποτελείται από τις πολιτικές και στρατιωτικές αρχές του τόπου, και πλήθος πιστών που κρατούν στα χέρια τους αναμμένες πασχαλιάτικες λαμπάδες, από την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, (εκεί έχει μεταφερθεί η εικόνα από την Παρασκευή της Διακαινησίμου) και περνώντας μέσα από όλη την πόλη καταλήγει στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, όπου ψάλεται Μέγας Εσπερινός. Αφού παραμείνει εκεί κάποιες μέρες για προσκύνημα, μεταφέρεται στη συνέχεια εκ περιτροπής σε όλους τους ενοριακούς ναούς της πόλης, για να επιστρέψει αργότερα στο μοναστήρι στο Ζιδάνιο, όπου είναι και η φυσική της θέση.
Το μοναστήρι της Παναγίας Ζιδανίου χτίσθηκε και αναπτύχθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Η ίδρυση του έγινε τον 17ο αιώνα, και η ιερή εικόνα της Παναγίας είναι από τα λίγα κειμήλια που σώθηκαν μέσα στους αιώνες, αφού πέρασε πολλές μπόρες και κακουχίες της ιστορίας. Μας είναι άγνωστος ο αγιογράφος, καθώς και ο χρόνος που φιλοτεχνήθηκε. Γεγονός πάντως είναι, ότι η εικόνα είναι πολύ παλιά. Ασημώθηκε με βαρύ ασήμι το 1755, από τον τεχνίτη Θεόδωρο από τους Καλαρύτες Ιωαννίνων, όπως φαίνεται από την επιγραφή που βρίσκεται στη βάση της εικόνας.
[Πηγές ιστορικές από τη Λαογραφική σελίδα της πόλης]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου