Ότι αγαπάμε πολύ, ότι σκεφτόμαστε, ότι μας πλάθει και μας κάνει ζυμάρι στα δάχτυλα του, ότι μας χαρίζει μικρές αλλά και μεγάλες χαρές, δεν μπορεί να χαθεί. Ακόμη κι αν για μια στιγμή η καρδιά γίνει κομμάτια και πληθυντικός μαζί.
Ένα όνειρο, που δε βιάζεται. Μια ευχή μυστική μέσα μας. Οι ιδέες που μοιραζόμαστε Ένα πολυπόθητο ταξίδι του νου. Μια κίνηση και ένα χάδι. Μια κουβέντα. Ένα φυλαχτό... Στον έρωτα θέλεις να τα κρατάς όλα πολύτιμα. Μην τα χάσεις. Να είναι δίπλα σου, στο μυαλό σου.
Όταν η απουσία δεν είναι τελικός χωρισμός η αγάπη φοράει τα καλά της. Φτιάχνει στεφάνια λουλουδένια από πολύχρωμους κύκλους.
Η άνοιξη μας προσκαλεί σε κάθε της βήμα να δούμε αγάπες που ανθίζουν. Κι η ζωή από μόνη της είναι τόσο... μα τόσο απλή! Κι ας εισβάλλουμε μέσα της άτσαλα. Σαν άτακτα παιδιά. Ας τσαλαπατάμε πάνω της. Ας κάνουμε ζαβολιές, ας λέμε ψεματάκια, ας κλέβουμε ματιές. Παιχνίδια με φόβο, μην και λερώσουμε τα καλά μας. Μην τυχόν και λεκιάσουν. Ας αφήσουμε την καρδιά να μας οδηγεί. Ας φορέσουμε τα καλά μας πάνω μας και στη σκέψη μας. Κι ας σιγοτραγουδήσουμε... «Ωραία που είσαι άνοιξη, έρχεσαι πάντα πιο νωρίς... και δεν σου φτάνουν όλα αυτά, φεύγεις και δεν φοβάσαι. Ωραία που είσαι άνοιξη...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου