Fairuz

Fairuz θα πει τυρκουάζ. Θάλασσα που αγκαλιάζει τη στεριά. Ουρανός το σύμπαν. Νερό και αέρας μία φωνή. Ήχος ρευστού και αέρινου. Αγάπης ήχος. Εκεί που η αρχαία πέτρα στέκεται άπραγη. Η νύχτα θαμπή. Η ανθρώπινη αναμονή αμήχανη. Αμφίβολη η προσδοκία. Εκεί που η πραγματικότητα διψά να συναντήσει τον μύθο. Η φύση το θαύμα. Εκεί η σιωπή αποκτά φωνή. Η φωνή ψυχή.

Fairuz θα πει πάλλουσα ακινησία του κόκκινου μέσα στο γαλάζιο. Οι αναπνοές των ανθρώπων φλογίτσες καντηλιών. Να κρατήσει το θαύμα. Να το ζήσουμε. Να αλλοιώσει το κουρασμένο μας βλέμμα. Να το ακούσουμε το θαύμα. Μ' εκείνη την άλλη ακοή.
Fairuz θα πει προσευχή. Της γης προς τον ουρανό. Και απάντηση του ουρανού προς τη γη. Γιατί η προσευχή είναι διάλογος μυστικός. Υδρατμός προσευχής εξατμίζεται το τραγούδι στη ζέση της καρδιάς της. Και ανεβαίνει. Βροχή προσευχής πέφτει να δροσίσει, να ξεδιψάσει τις ψυχές μας.

Fairuz θα πει πάλλουσα ακινησία του κόκκινου μέσα στο γαλάζιο. Του αίματος που χύθηκε ανά τους αιώνες μέχρι σήμερα. Του παγωμένου και ρέοντος των πολέμων των λαών και των ψυχών. Της κάθε μιας ψυχής ο εσωτερικός πόλεμος αίμα μέσα στο γαλάζιο. Ενός Θεού που αγαπά ατελείωτα. Που συγχωρεί τα πάντα. Που στο τραγούδι της προσευχής μεταποιεί το αίμα σε φως.