Κάθε εμπόδιο για καλό...

Μπορεί να μας κούρασαν τα πλακάκια, να απογοητευτήκαμε για άλλη μια φορά με τις ανόητες νοοτροπίες της επαρχίας, που πιστεύουν ότι οι γυναίκες δεν έχουν μυαλό και μπορούν να τους πασάρουν ότι έχουν για ξεφόρτωμα, αλλά στο τέλος με τη βόηθεια του μάστορα διαλέξαμε τα κατάλληλα πλακάκια. Διπλάσια στην τιμή από ότι τα άλλα, αλλά τουλάχιστον θα είναι γερά στα σίγουρα. Ήρθαν να πάρουν τα ελλατωματικά, και να ξεφορτώσουν τα καινούργια και πιάσαμε με τα παιδιά κουβέντα. Ρώτησα γιατί δεν φέρνουν το γερανό και παιδεύονται, και μου απάντησαν ότι το αφεντικό έχει αντιρρήσεις.

Δεν καταλαβαίνω την ηλίθια αυτή νοοτροπία, να μπορεί να δουλεύει κάποιος άνετα έχοντας τα μέσα και να μην τον αφήνουν. Πρέπει να έχεις μεγάλο πρόβλημα στο μυαλό για να τυρρανάς τους εργαζομένους. Και δεν είναι και ελαφρυά τα πακέτα με τα πλακάκια, ούτε και τα άλλα υλικά. Με πιάνει το επαναστατικό μου όταν συναντώ τέτοιες τραγελαφικές καταστάσεις και σκέφτομαι ότι ποτέ δεν θα αλλάξουμε. Τα εύκολα θα τα κάνουμε δύσκολα πάντα.

Ευτυχώς ο καιρός άνοιξε, έχει λιακάδα και ζέστη και έτσι όλα αυτά δεν έγιναν ακόμη πιο δύσκολα. Πάνω τελειώνουμε μέχρι το απόγευμα και στρώνουμε το σπίτι. Κάτω ξεκίνησαν να στρώνουν το καινούργιο πλακάκι και γίνεται όμορφο. Θα φωτίσει όλο το σπίτι. Ας ελπίσουμε να συνεχίσουν με καλό ρυθμό οι δουλειές μας, δίχως άλλα εμπόδια.