Εκατοντάδες πιστών είχαν γεμίσει τους δρόμους γύρω από την εκκλησιά. Άνθρωποι κάθε ηλικίας. Με μια λαμπάδα στο χέρι έτρεχαν να προλάβουν να βρεθούν δίπλα στον δικό τους νεκρό.
Μα και μέσα στο κοιμητήριο ακόμη περισσότερος κόσμος. Ολόκληρες οικογένειες, που έστεκαν δίπλα στους αγαπημένους τους που έφυγαν από τη ζωή, περιμένοντας υπομονετικά την περιφορά.
Σάστισα. Δεν περίμενα να δω τόσο πολύ κόσμο. Και επιβεβαιώθηκε αυτό που άκουγα τόσα χρόνια, ότι σχεδόν όλη η πόλη σήμερα βρίσκεται εδώ.
Όσο κι αν δεν πιστεύεις σε όλα τούτα, δεν μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος. Ένα δέος και μια κατάνυξη σου προκαλούν οι εικόνες.
Άνθρωποι συγκινημένοι, άλλοι που κλαίνε γοερά, κι άλλοι που σκέφτονται πόσο μάταια είναι τούτη η ζωή. Μα όλοι πιστεύουν σε μια δεύτερη Ανάσταση...
Ένα έθιμο που δεν υπάρχει νομίζω σε πολλά μέρη της πατρίδας μας. Ένα έθιμο που κρατά γερά και φαίνεται ότι ο χρόνος δεν το άγγιξε...
Οι Κοζανίτες έχουν στα αλήθεια δυνατή και ιδιαίτερη σχέση με τους νεκρούς τους. Ακόμη και μέρες καθημερινές, όχι σαν την σημερινή έρχονται εδώ και κάθονται. Σε πάρα πολλά μνήματα έχουν φτιάξει παγκάκια, ενώ τραπεζάκια με καρέκλες υπάρχουν σε όλα τα κιόσκια.
Το κιόσκι που στολίσαμε στο φως της μέρας ήταν όμορφο. Αύριο από κει θα λάβουν οι πιστοί το άγιο φως της Αναστάσης.
Η μέρα ήταν πάρα πολύ ζεστή, και κάτω από τα τεράστια κυπαρίσσια είχε μια ωραία δροσιά. Ευτυχώς ο καιρός βοήθησε και ίσως ήταν και ο λόγος που είχε τόσο πολύ κόσμο.
Κάτω από τη σκιά των δέντρων, μέσα στον γαλήνιο τούτο τόπο, με τις λαμπάδες αναμμένες βιώνουν όλοι έναν διαφορετικό Επιτάφιο.
Μέσα σε όλη αυτή την κοσμοθάλασσα, βλέπω και μερικούς πανικόβλητους ρεπόρτερ που στην κυριολεξία τρέχουν για να καλύψουν την Περιφορά του Επιταφίου. Θα προβληθεί από την ΕΤ3 έμαθα...
Ο κόσμος που ακολουθεί τον Επιτάφιο πλησίασε. Όλοι γαλήνιοι, ήρεμοι. Είναι ώρες κατάνυξης...
Ο Επιτάφιος πλησιάζει προς το μέρος μας. Οι λαμπάδες των πιστών αναμμένες. Στιγμές συγκινητικές. Ανθρώπινες...
Ο σταυρός του μαρτυρίου στην πρώτη γραμμή. Τον κουβαλούν με ευλάβια κάποιοι συμπολίτες μας.
Κι από πίσω ο Επιτάφιος που θα γυρίσει σε όλα τα μνήματα. Θα περάσει από όλους τους νεκρούς.
Μικρά αγόρια, παπαδάκια συνοδεύουν τον Επιτάφιο. Όλοι εδώ, μαζί. Μου έκανε εντύπωση η συμμετοχή των νεαρών ηλικιών στα έθιμα του τόπου μας.
Ο Επιτάφιος περνά κάτω από το δικό μας μνήμα. Δεξιά με το γκρι κουστούμι και τη μπορντώ γραβάτα, ο Δήμαρχος της πόλης ο Πάρης ο Κουκουλόπουλος.
Στο φως της μέρας είναι πανέμορφος. Το μωβ με το πορτοκαλί δένουν υπέροχα μεταξύ τους. Χαλάλι ο κόπος του Νίκου. Έκανε νομίζω τον πιο όμορφο Επιτάφιο στην Κοζάνη.
Άντρες που ψέλνουν ακολοθούν πίσω από τον Επιτάφιο. Ω γλυκύ μου έαρ... και είναι στα αλήθεια φέτος γλυκιά η άνοιξη...
Παπάδες, καλόγεροι πολιτικά πρόσωπα, άνθρωποι απλοί, γίναν ένα σε τούτη την θρησκευτική τελετή, σε τούτον τον Επιτάφιο...
Διακρίνω τον Νομάρχη, και κάποιον πολιτικό. Έχει πάντα ανθρώπους που τιμούν τον Επιτάφιο του Αι Γιώργη, κι ας μην είναι από τις μεγάλες εκκλησίες της πόλης.
Μου έκανε επίσης εντύπωση ότι τα μνήματα καθαριζόταν προχτές την ώρα που στολίζαμε κιόσκια και επιτάφιο όλο το βράδυ. Για είναι καθαρά, την ώρα της περιφοράς.
Γεμάτοι με λουλούδια και οι τάφοι. Ήρθε η άνοιξη και μέσα στο κοιμητήριο που πριν λίγο καιρό ήταν βυθισμένο στο βαρύ χειμώνα...
Όλοι περιμένωντας την Ανάσταση τώρα. Σε μια αναγέννηση ψυχών, συναισθημάτων. Δίχως πόνο, δίχως θλίψη. Με μια ελπίδα στην καρδιά...
Ο Επιτάφιος κατευθύνεται προς το Ναό του Αι Γιώργη. Ο κόσμος φεύγει από το κοιμητήριο. Στην εκκλησιά θα πάρουν από τον παπά λουλούδια για να τα βάλουν στο εικονοστάσι τους.
Ο κόσμος τίμησε τους νεκρούς του και είναι ώρα να τους αφήσει στη γαλήνη τους. Άλλη μια Μεγάλη Παρασκευή, έζησαν όλοι μαζί την περιφορά του Επιταφίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου