Κλεφτές ματιές, αποσπάσματα ζωών αποκαλύπτονται μέσα από ανοιχτά παράθυρα. Τα ζεστά απογεύματα, οι μυρωδάτες νύχτες της άνοιξης, η βαρεμάρα της Δευτέρας, η πικρή πορεία του ευρώ που αργοπεθαίνει κάθε μέρα και ακυρώνει βεγγέρες στις βεράντες. Όλα αυτά άνοιξαν διάπλατα τα παράθυρα των σπιτικών μας. Προσφέροντας θέαμα στο αυστηρά ιδιωτικό, που γίνεται ράθυμα αλλά και ηδονικά δημόσιο.
Περπατάμε στους δρόμους, τα μάτια χώνονται σε δωμάτια ανοιχτά με την κουρτίνα να κυματίζει ελαφρά. Ένα υπέροχο δειγματολόγιο χώρων, που κάνει θρύψαλα ακόμη και το πιο ενημερωμένο και ευφάνταστο περιοδικό διαφήμισης. Αυτό είναι το σκηνικό της πόλης. Η αρετουσάριστη εικόνα της ζωής μας.
Πάνω απ' όλα όμως είναι οι φέτες που αποκαλύπτονται στο βλέμμα μας. Σε ένα βλέμμα που δραπετεύει από τις επιταγές της μικρής οθόνης και των σκηνοθετημένων παραστάσεων της ζωής. Ζευγάρια με φανελάκια καπνίζουν στο μπαλκόνι κρατώντας κουτάκια ή ποτήρια μπύρας στο χέρι. Πιατέλες με φρούτα κροταλίζουν, παγωτά ξυλάκι σκάνε με κρότο στα δόντια. Η πλέον ρεαλιστική εικόνα της άνοιξης. Εδώ στην καρδιά της πόλης. Στις πλατείες, παιδιά άρχισαν να παίζουν με κοντομάνικα. Τρέχουν. Σκαρφαλώνουν στα δέντρα. Τσαλαβουτάνε σε συντριβάνια. «Φτου ξελευτερία, το σχολείο σε λίγο κλείνει, έρχεται Πάσχα». Μαμάδες επιτέλους ανέμελες. Χαχανίζουν και παραγγέλνουν ένα ποτό. Ποιος νοιάζεται αν κλείσουν τα σχολεία; H άνοιξη ήρθε.
Ο αλαλαγμός μέσα μας κοπάζει. Περπατούμε στο χώμα. Νιώθουμε να γινόμαστε ένα με τη φύση. Αυτές είναι οι εικόνες που κυριαρχούν στο μυαλό μας. Εικόνες από τη ζωή στην πόλη που αρχίζει και ζεσταίνεται. Πάνω σε μια άσφαλτο που σιγά σιγά θα καίει. Εικόνες νησιών, εκδρομών μοιάζουν όλο και πιο πλαστές. Προιόντα μυθοπλασίας που όλο και λιγότεροι έχουν την δυνατότητα να ζήσουν. Η αυθεντική ζωή στην πόλη, η άνοιξη, είναι αυτή των μπαλκονιών, των αυλών και των πλατειών.
Ζήτω η πόλεις, στους αέναους ρυθμούς της σιέστας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου