Πέρασε και η φετινή Πασχαλιά... Η πόλη, φόρεσε την ανοιξιάτικη γιορτινή φορεσιά της και ένας ήλιος λαμπρός μας χαμογελά. Γιορτάσαμε για άλλη μια φορά το Πάσχα, την Ανάσταση, τον ερχομό της Άνοιξης. Ελπίζοντας σε μια άνοιξη παντοτινή...
Χαρά Θεού σήμερα, απλόχερα η Άνοιξη μας χάρισε υπέροχες πασχαλιάτικες μέρες εφέτος, ανταμείβοντας επισκέπτες και ντόπιους. Η πόλη γέμισε κόσμο, ήχους κι ελπίδα.
Μεγάλη η οργάνωση των πασχαλινών εκδηλώσεων στην πόλη. Ο κόσμος τις χάρηκε και τις βίωσε. Αφέθηκε στην πρόσκαιρη πασχαλινή ανεμελιά. Περιπλανήθηκε και επισκέφτηκε με νοσταλγική διάθεση μέρη γνωστά, που με τη φόρτιση των ημερών και της παράδοσης απέκτησαν ένα ιδιαίτερο χρώμα.
Το Μοναστήρι του Δρυόβουνου, ο Αι Γιώργης, τα βυζαντινά ξωκλήσια στο Βελβεντό , τα Πιέρια... Τόποι της νιότης και των ονείρων μας, τόποι των πρώτων σκιρτημάτων και ερώτων μας. Δρόμοι, λαγκαδιές, μονοπάτια και βουνά αγαπημένα και χιλιοπερπατημένα. Που καρτερικά περιμένουν την άνοιξη να τους δώσει μ' ένα φιλί το χρώμα της αναγέννησης. Που καρτερούν κι εμάς για να πάρουμε κάτι από τη δικιά τους ανάσα κι αναστεναγμό.
Με αυτά τα συναισθήματα ζήσαμε ακόμη μια Πασχαλιά που μας γέμισε. Πέρα από κάθε διάθεση αγχώδους αναζήτησης της "επαρχιακής" γραφικότητας και των "εορταστικών προγραμμάτων", η πόλη, πεισματικά κρατά μια γνησιότητα. Με "κρυφές" γωνιές, τόπους κι ανθρώπους. Με ευωδιές και νοσταλγικά καλέσματα.
Και κάτω από το εκτυφλωτικό φως του ανοιξιάτικου ήλιου αντλήσαμε εικόνες από τη φύση, μαζί με αναμνήσεις των χρόνων της αθωότητας. Ζήσαμε άλλη μια Πασχαλιά με χαμόγελα, δάκρυα, σκέψεις αλλά και με ανθρώπους που βρίσκονται κοντά μας. Που μοιράστηκαν μαζί μας τούτο το γιορτάσι. Είδαμε εικόνες αλλιώτικες, διαφορετικές.
Όπως και τη γλυκειά και ελπιδοφόρα θέα των μυγδαλιών που άνθισαν ξανά γύρω από την πόλη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου